სიმთვრალეში ნუცუბიძეზე

ერთხელ ძალიან დავთვერი და სუფრაზევე გავხსენი გრინდერი. ვიღაცამ მომწერა, აღმოჩნდა რომ 1 კილომეტრში იყო. დავტოვე სუფრა და შესახვედრად წავედი. ნუცუბიძეზე შევხვდით, რაღაც მიტოვებული შენობის უკან, ბნელ ადგილას გავედით. ჯერ ვიზასავეთ, ძალიან გემრიელი ტუჩები ჰქონდა, მერე პრეზერვატივი გაიკეთა და 3-5 წუთი მტყნავდა, გაათავა და წამოსვლა დავაპირე. მაკოცა და ჩამომაცილა, მაგრამ უცებ მითხრა, დავბრუნდეთ რა, კიდევ მინდაო. ავედით ისევ იმ შენობასთან და კიდევ ერთხელ მიხმარა, ამჯერადაც დაახლოებით 5 წუთში გაათავა. ოდნავ მაღლა წავიწიეთ, მოედანი იყო გარაჟებთან. დავსხედით და ცოტა ხანი ვისაუბრეთ, კორპუსები იყო წრეზე. უცებ მითხრა, ლამაზი ყლე გქონდა და მინეტს გაგიკეთებო. მეც უარი არ მითქვამს, ასე მოედანზე, კორპუსების ქვეშ მიკეთებდა მინეტს. მეთქი, მოდი, შენც მოგტყნავთქო, მაგრამ ცოცხალი თავით არ დამნებდა, არ მინდაო. მეთქი ოკ, დავიშალოთ მაშინთქო. საკოცნად მოვქაჩე და ძაან მწარედ ვუკბინე ტუჩზე. საშინლად ეტკინა, გაბრაზდა და ასე დავიშალეთ. მერე აღარ გამოჩენილა

ამ ისტორიაზე კომენტარები არ არის