ტკბილი ცოდვა

გამარჯობათ.. მოკლედ დაქალის ქორწილი იყო.. როგორც ყოველთვის ყველგან ვაგვიანებ და არც ეგ ყოფილა გამონაკლისი.. დროში ვიწვოდი, სარიტუალო დარბაზი საკმაოდ შორს იყო, ქალაქგარეთ... მოკლედ გამოვიძახე ტაქსი.. ძალიან პრეტენზიული ვარ რადა მაკიაჟი არ მომეწონა, მაგრამ სხვა გზა აღარ მქონდა უბრალოდ.. გაბრაზებული ჩავჯექი ტაქსიში და სულარ შემიმჩნევია მძღოლის არსებობა.. სარკე ჩამოვშალე და შესწორება დავიწყე თან ისტერიკაში ვიყავი რა საშინელი მაკიაჟი მაქვსთქო.. ამასობაში დამირღვია მძღოლმა ჩემი ისედაც ფორიაქი) და დიდი სიმშვიდით და დაბალი ხმით მითხრა რომ ძალიან ლამაზად გამოვიყურებოდი) ალბათ თავი ეტკინა იმდენი ვიწუწუნე) გმადლობმეთქი.. ძალიან არმიყვარს ტაქსით მგზავრობა, თავს უსაფრთხოდ არ ვგრძნობხოლმე და ამიტო ვარიდებ თავს.. ცოტა რო დავწყნარდი ახლა სხვა შიშმა შემიპყრო... მინდოდა მალე მივსულიყავი რო მძღოლი მაღელვებდა... შეამჩნია რომ ვნერვიულობდი... მითხრა მალე მივალთო და საუბარი დამიწყო... ასწ შორს რატო არი ქორწილი და ასწ შემდეგ.. მმეთქი მე რავი.. მოკლედ საკმაოდ სასიამოვნო მოსაუბრე აღმოჩნდა.. შიში გამიქრა... ამასობაში მეორე დაქალმა დამირეკა სად ხარო.. მეთქი მალე მოვალ.. თან მკითხა სახლში რითი წახვალო.. მეთქი აზრზე არავარ რითი წავალთქო ... გავუთიშე. როგორც იქნა მივუახლოვდი დამიშნულების ადგილსს, გადავუხადე და მძღოლი მეუბნება რო მორიგეობას ვასრულებ და როგორც გავიგე არიცი ქორწილიდან უკან როგორ წამოხვიდე, ჩემი ნომერი ჩაიწერე და მოგალკითხავ წაგიყვან, თან ნაკლებ ფასადო. რავიცი მაინც ჩავიწერრე ნომერი გამოგვადგება გოგოებს რამე რო ვეე გავჩითოთთქო... გადავუხადე დავემშვიდობე და წამოვედი... ნუ ქორწილში ძაან გავერთეთქო ვერ ვიტყვი,, ერთი სული მქონდა დასრულებულიყო... ჩემი დაქალი ისე დათვრა ვეღარ დგებოდა ფეხზე, ერთი. გზა გვაქვს და სანამ ჩემთან მივალ ის უნდა დავტოვო გზად. მოკლედ ბიჭების სასტავი ჩაილეწნენ აღარ ქონდათ არაფრის თავი მაგათი იმედი აღარ იყო და საშინლად შემეშინდა .. ვრჩებოდი მთვრალი დაქალის ამარა. უცებ ეგ მძღოლი გამახსენდა და რადგანაც ჩემი ნდობა მოიპოვა დავურეკე... მართლაც მალე მომაკითხა და წავედით.. როგორც იქნა დაქალი დავტოვე თავის სახლში.. და გავაგრძელეთგზა.. ძალიან დაღლილი ვიყავი და მომეწყინა.. მძღოლი კი ზვიადი ერქვა გამეხუმრა, ქორწილიდან წამოსული შენნაირად მოწყენილი არ მინახია ვინმეო) და ნუ ამიყოლია საუბარში... 45წლის მამაკაცი იყო.. ცელქი თვალებით, თეთრი კანით და წვეერით... თითქოს შევატყვე რო აი ისეთი ტიპია რაა ასაკი რო კიდიათ და მაინც კაიტიპობენ... ძაან საყვარლად საუბრობდა და ასე შემდეგ.. თან აშკარა მიზიდულობის ძალას გზავნიდა ჩემი მიმართულებით... მესიამოვნა... არვიცი უბრალოდ რა დამემართა თითქოს მე მეც ვიყავი მარა თან არა... უსაზღვრო თავისუფლება ვიგრძენი და მომინდა დავმტკბარიყავი... ჩემდა უნებურაფ ზვიადის ვეღარ ვწყვეტდი თვალს... ისე მელაპარაკებოდა, ისეთ სიცოცხლეს და ენერგიას აფრქვევდა აშკარად ჰაერი აღარ მყოდნიდაა მანქანაში.. ვთხოვე გაეჩერებინა.. შეკრთა... მკითხა ხომ კარგად ხარ, რამოგივიდაო.. მეთქი კი და გადავედი.. ისიც გადმოვიდა ცოტათი დამფრთხალი.. და მომიახლოვდა თვალებში მიყურებდა უნდოდა ამოეკითხა ჩემი ცვლილების მიზეზი.. თავი ვეღარ შევიკავე და ნაზად ჩავეხუტე... მალევე გავშორდი და ვუთხარი რომ ძალიან ემოციების ქვეშ ვიყავი, 23წლის ქალიშვილი იდგა მის წინაშე, რომელშიც აფეთქება იყო მომხდარი და ისევ აფეთქებას ველოდი... დაიბნა.. მეთქი შენს წინაშე დგას გოგო რომელსაც მამაკაცთან მხოლოდ უცეკვიათქო... და მივუახლოვდი... სახეზე ხელი შევახე და თან თვალებს არ ვაშორებდი.. მოურიდებლად ვაკოცე.. მეშინოდა მაგრამ მაინც ვიღუპავდი თავს... სასწაულის იმედი მქონდა... უბრალოდ ვენდობოდი.. კოცნა დამიბრუნა... აი როგორ აგიღწეროთ რას გავდა ეს..... ესიყო ის ემოცია რომელსაც გრძნობ ისეთი მუსიკის მოამენისას პირველივე წამებზე რო გაყრის ბურძგლებს.... ესიყო უნაზესი შეხება(ნესტლეს სინაზე გავამრავლოთ კვანტილიონზე)) ფიფქები ცხელ ტანზე და ზაფხულის წვიმა.. ზღვის ტალღების ხმა და გადახურებულ სხეულზე ჩამოგორებული ცივი მარილიანი წვეთი... ფორთოხლის წვენისა და ლიმონის მიქსი არაყით და მარწყვის დიდი ნაყოფით... მივენდე... ვიგრძენი მისი სურნელი და სუნთქვა.. გული ამიჩქარდა და მხოლოდ ჩემი გულოსცემის ხმა მაფხიზლებდა... ქაშმირის სინაზე მეხებოდა ტუჩებზე, ყელზე, თბილი და ნაზი ხელი დაძვრებოდა ჩემს თმებში... მონუსხულივიყავი... ოდნავ მომაფხიზლა სიგრილემ და სიმსუბუქემ რაც ვიგრძენი.. კაბა მთლიანად მის სავარძელს შვენებდა და ნაზ ატმისფრად ელვარებდა მანქანაში.. ატაცება ვიგრძენი და ღრუბელს ვნახავდი მეგონა... ისე ნაზად მიმაყრდნო მანქანას, ისე მჭიდროდ რომ მეგონა ჩემი კანი მას აღარასოდეს მოშორდებოდა. კოცნა აღარ ქვია რაც ჩემს თავს ხდებოდა... ამ რაღაც არაბუნებრივს ვგრძნობდი ჩემს შუბლზე, საფეთქლებთან, მთელს სახეზე, აცახცახებულ ტუჩებში... ავკანკალდი.. ვგრძნობდი როგორ ჩამეღვარა ეს სიტკბო მკერდზე, დუბაის ფეიეერვერკებიც ვერ გამოხატავს იმ სილამაზეს რასაც მე ვგრძნობდი .. ალბათ სხვა პლანეტაზე ვიყავი.. როგორ მეფერებოდა მკერდზე.. ნაზად აუღელვებლად.. მის ხელებს ვგრძნობდი მამაკაცურს და ამავდროულად ვნებისგან მთრთოლვარეს. მკერდი უკვე მისი სამფლობელო იყო... უკანა სავარძელზე მიმაწვინა.. და მუცელზე დამაყარა წვნიანი და უნაზესი კოცნები..მეტისმეტი იყო ვეღარ ვჩერდებოდი.. უნებურად ვხმაურობდი.. ისე ამომხედავდა ვიწვოდი.. უცებ ისევ სხვაგან აღმოვჩნდი.. ცხელი შოკოლადივით გადამეღვარა ჩემს დაუცველ, სუფთა და ამავდროულად ერთი შეხედვით უეჭველ გასარყვნელად გამზადებულ საშოზე.. ისეთი მწველი და თან მტკივნეული იყო ეს შეხება.. შიში გამოეერია ნეტარრებას. შემეშვა... ნაზად გადმომაწვა და მთლიანად დამფარა დამამშვიდა და ამიხსნა რომ ცუდი არაფერი მოხდებოდა და მხოლოდ კოცნით ამაღელვებდა.. მივუშვი.. ვერც ავღწერ რას ვგრძნობდი თითოეულ შეხებაზე.. მსოფლიოს ყველაზე ულამაზესი ხედების ეერთობლიობა იყოო.. ბარის პანორამებიდან პირდაპირ მთებში ავყავდი... უცებ ყველაფერი განათდა და ერთადერთი რაც მახსოვს ის ვიგრძენი რომ ფერადი ვიყავი.. დიახ ფერადი ) და ჩემი მხატვარი მიცოცხლებდა თითოეულ ფეერს და მიკითხავდა.. დრო? ვის ახსოვდა, ან რა საჭიროა... ზვიადი? ტაქსი? აბსტრაქტული სახელებია.. ჩემ გვერდით მამაკაცი იყო მაგრამ ამავდროულად ჩემი ყველა უჯრრედიც იყო.. დიდხანს მაფერადებდა... უსაზღვრო სინაზით... ბოლოს ისევ ჩამაცვა ჩემი ატმისფეერი კაბა, რომელსაც ფერი გახუნებოდა.... ახლა ის ფერიც ჩემში იყო... ესიყო ჩემი ყველაზე დიდი სიამოვნება, პოეზია, პროზა, თავგადასავალი, იმდენი სახელი აქვს რამდენიც წაიკითხავს... მართალია შეურყვნელი

ამ ისტორიაზე კომენტარები არ არის