საახალწლო თავგადასავალი

ამბავი, ახლა რომელსაც მოგიყვებით რეალური ისტორიაა! ზუსტად რომელი წელია არ მახსოვს, დაახლოებით 10-13 წელი იქნება გასული. დიდი ხნით ადრე მქონდა გადაწყვეტილი, რომ ახალ წელს სხვა ქვეყანაში და სხვა გარემოში შევხვდებოდი, ხოდა ასე სპონტანურად, ვიყიდე ბილეთები კიევის მიმართულებით - მხოლოდ ჩემთვის! ალბათ გაგიჩნდათ კითხვა, რატომ გავუსვი ხაზი - "მხოლოდ ჩემთვის"-ს... გეტყვით, ფრენამდე რამდენიმე ხნით ადრე გავიცანი ერთი გოგო, სახელად ანა, პლეხანოვზე ცხოვრობდა. პირველივე შეხვედრაზე ისეთი გემრიელი სექსი გვქონდა, რომ ერთმანეთზე დამოკიდებულები გავხდით... ჰოდა, მეც აღარ მინდოდა უკვე ახალ წელს შევხვედროდი კარგი სექსის გარეშე, თუმცა ჩემდა გასაოცრად ანამ უარი თქვა წამოსვლა და ისიც დაამატა, თუ წახვალ დამივიწყე, აღარასდროს გნახავო - აქვე ვიტყვი, თავის სიტყვის ერთგული დარჩა ბოლომდე... ამ მომენტიდან აქტიურად დავიწყე ფიქრი, რომ ჩავალ კიევში, ქალაქში სადაც არავის ვიცნობ, რა უნდა ვაკეთო ეს 2 კვირა მეთქი, ჰოდა მაშინ თავში აინთო მაშინდელი "ტოპ" სოციალური ქსელის დასახელება - "ოდნოკლასნიკები", მოვნიშნე საძიები სისტემაში კიევი, გოგოები და კატეგორია "სიჩას ნა საიტე"-ს აქტიურად დავუწყე სქროლვა. ჰოდა, ოი საოცრებავ - გოგო რომელიც ძალიან მომეწონა, მარტივად შემოვიდა კონტაქტში. ალინა ლაპუშანსკა გახდა ის გოგო, რომელმაც აღვირახსნილობის იმ დონემდე ამიყვანა, რაზეც მას თავად არასდროს უოცნებია და ალბათ, ვერც ვერასდროს გაიგებს... კი, ალინა უსაყვარლესი და ულამაზესი გოგო გამოდგა, რომელმაც მინახა სახლი ქალაქის ცენტრში, დამეხმარა რომ მექირავებინა, ერთად დავგეგმეთ დეტალურად ის ორი კვირა, რომელსაც მე კიევში გავატარებდი... თუმცა, აქვე გაგახსენებთ ცნობილ გამონათქვამს - კაცი ბჭობდა, ღმერთი იცინოდაო, მაგრამ ამ ისტორიაში ალინასთვის სასაცილო ნამდვილად აღარაფერია. მოკლედ, დადგა ის ნანატრი დღეც, თვითმფრინავი დაეშვა ჟულიანის აეროპორტში, ავიღე ტელეფონი და დავურეკე ალინას - ის უკვე იმ სახლში იყო და მელოდებოდა, სადაც მომდევნო 2 კვირა უნდა მეცხოვრა. ერთ-ერთი ცენტრალური ქუჩის 112 ნომერში მისულს ალინა ეზოშივე დამხვდა, სახლში ერთად ავედით, სადაც მეპატრონემ ღიმილით გადმომცა გასაღები და ახალ წყვილს სასიამოვნო საახალწლო პერიოდის გატარება გვისურვა. ცოტა კი გამიკვირდა, მაგრამ არ შევიმჩნიე... ალინა მალევე წავიდა, ვინაიდან ტელეფონზე დაქალმა დაურეკა, მომიბოდიშა, წასასვლელები ვართ, კორპორატიული ღონისძიებისთვის უნდა მოვემზადოთ და როგორც კი დავალაგებთ საკითხებს, მაშინვე შენთან გავჩნდებიო. მეც ნამგზავრმა და დაღლილმა კარგი საღამო ვუსურვე, წყალი გადავივლე და წამოვწექი... მეორე დღეს დავურეკე და ვუთხარი, რომ სამსახურის შემდეგ პირდაპირ ჩემთან მოსული და სადმე გავსულიყავით, ვინაიდან ქალაქს არ ვიცნობდი და ფაქტობრივად ერთადერთი პიროვნება იყო, ვისაც ვიცნობდი რამდენიმე ათობით მილიონიან ქვეყანაში. დაახლოებით საღამოს 6-7 საათი იყო, ახლა დავასრულეთ მუშაობა და ისევ კორპორატიული საღამოსთვის მზადებაში გვიწევს დღევანდელი დღის გატარებაო, ვუთხარი, რომ არაუშავდა, შეეძლო მშვიდად გაეგრძელებინა, ოღონდ ერთი პირობით, რომ მომდევნო დღეს აუცილებლად ვნახავდით ერთმანეთს და "მკაცრად დავსჯიდი" დაგვიანებისთვის, რაზეც ჩაიცინა და მითხრა, რომ შემეძლო მკაცრი და უხეში ვყოფილიყავი... გათენდა, იმ ცხოვრებაში ყვავილი და თაიგული აქამდე რომ არ მეყიდა, ავდექი და იმ დილით სახლის წინ ყვავილების მაღაზიაში ვიყიდე, ამოვიტანე სახლში, ვინაიდან ვიცოდი, რომ ძალიან უყვარდა ყვავილები და ბევრი რომ არ გავაგრძელო, რომანტიული გარემოს მომზადება დავიწყე და აქ ყველაფერი შეიცვალა... ამჯერად უკვე აღარ დაურეკავს და მესიჯად მომწერა, მაპატიე, დღესაც ვერ გნახულობო.... ეს წითელი ხაზი იყო უკვე, ისედაც ორი კვირით ჩასულმა, ორი დღე ლოდინში გავლიე და გავედი გარეთ, თან ძალიან მშიოდა და სახლთან ახლოს ერთ-ერთ კვების ობიექტს მივაშურე, სადაც ნატალია გავიცანი. ორიოდ სიტყვით გამოველაპარაკეთ ერთმანეთს, ტელეფონის ნომრები გავცვალეთ, დავნაყრდი და მალევე დავბრუნდი სახლში. ჯერ კიდევ არ ვიყავი სადარბაზოსთან მისული, რომ ჩემს პირველ მესიჯზე პასუხი დამაწია, ძალიან სწრაფად განვითარდა მოვლენები და ფაქტობრივად სახლში შესვლა ვერ მოვასწარი, რომ ნატალია მესტუმრა, სასწრაფოდ გადავმალე დილით ნაყიდი ყვავილები, მხოლოდ საქართველოდან წაღებული კონიაკი და ვისკი დავდე მაგიდაზე. ნატალიამ სასწრაფოდ მოითხოვა საქართველოდან ჩამოტანილი ალკოჰოლის დაგემოვნება, რაზეც რა თქმა უნდა პასუხი და ქმედება დადებითი იყო, დავიწყეთ ნელი ტემპით მოწრუპვა, ცოტა ხანში ახლოს გადავუჯექი და მისი სხეულიდან ისეთი სიმხურვალე ვიგრძენი, ასეთი განცდა არასდროს მქონია - გონებაც და სხეულიც ერთობლივად მთხოვდა, რომ დროულად დავვუფლებოდი ამ გოგოს... მოკლედ, ამ მომენტიდან ბევრი დრო აღარ გასულა, ნატალია უკვე ჩემს მკლავებში იყო და ძალიან ნაზი და წვრილი ხმით მთხოვდა, რომ არ გავჩერებულიყავი და რაც შეიძლება ღრმად შემედო... მისმა ამ სიტყვებმა კიდევ უფრო გამაგიჟა და ვადაზე ადრე გავწუწე, სპერმა მუცელზე მივაპკურე... ყოველთვის ვოცნებობდი, რომ კარგი სექსის შემდეგ უბრალოდ ერთი ლამაზი თაიგული ეჩუქებინა ვინმეს, მაგრამ როგორც წესი უკრაინელი კაცები სექსს კმაყოფილდებიან და ძალიან სტანდარტულად იქცევიანო. ამის გაგონებაზე, გამახსენდა, რომ ყვავილები მქონდა ნაყიდი და გადამალული ალინასთვის... მოკლედ, მანამ სანამ ნატალიამ წყალი გადაივლო, მე სახლის კარი ორჯერ დემონსტრაციულად გავაღე და დავკეტე... აბაზანიდან გამოსულს კი ის ყვავილები დავახვედრე, რომელიც წესით ალინასთვის უნდა მეჩუქებინა. გაგიჟდა, თვალებში იკითხებოდა, რომ სექსის ღმერთი გავაღვიძე მასში ამ ქმედებით. ამ ღამეს ჩემთან დარჩა და ვერ გეტყვით რამდენჯერ განვიცადეთ ორგაზმი ერთად და ცალ-ცალკე, ბოლოს ყლე რომ აღარ მემორჩილებოდა, პატარა ხრიკს გამოვიყენებო მითხრა, გავიდა სამზარეულოში, მაცივრიდან ყინული გამოიღო, პირში ჩაიდო და ყინულიანი პირით მინეტის გაკეთება რომ დაიწყო, აი მანდ ვიგრძენი, რომ ჩემი ყლე ისეთი ქვასავით მაგარი გახდა, როგორც არასდროს... მოკლედ ის ღამე ტყვნაში და შიმშილში გავატარეთ, ვინაიდან ენერგია გამოცლილებს ბოლოს კუჭმაც შეგვაწუხა, ასე გათენდა 30 დეკემბერი.... ჩაიცვა და მითხრა, ახლა წავალ, ჩემს ნივთებს მოვიტან და მერე საყიდლებზე წავიდეთ, ახალ წელს მომზადებულები რომ შევხვდეთო. ამბობენ, ცოდვა გამხელილი სჯობსო და მეც გულწრფელი ვიქნები, ვიფიქრე, რომ ეს უბრალოდ "ლამაზ წასვლის" სცენა იყო, ვინაიდან ალინამ "კარგი გაკვეთილი" დამიტოვა.... ღიმილით ვუპასუხე, რომ აუცილებლად ველოდი, მთელი მისი ავლა-დიდებით. გავიდა სახლიდან და მეც ტელეფონთან განვმარტოვდი, ზარების და შემოსული შეტყობინებების შემოწმება რომ დავიწყე, ალინას მესიჯი დამხვდა, სიურპირზს გიმზადებ, იმედია ჩემზე გაბრაზებული არ ხარ და ყველაფერს ერთიანად გამოვასწორებ ჯადოსნურ ღამესო... რამდენიმე მესიჯი გავცვალეთ და ტელეფონი გვერდით მივაგდე, თან ალინასადმი ბრაზმაც იმატა. ნატალია საღამოს დაბრუნდა, ისე, რომ არც დაურეკავს და არც დაუმესიჯებია - მისამართი დაუმახსოვრებია და პირდაპირ კარზე კაკუნის გარეშე შემოვიდა ორი პატარა ჩანთით. კუთხეში სწრაფად მიყარა და თან დაამატა, სანამ კიდევ მოუმატებს ყინვა, წამოდი ატებე-ში საყიდლებზეო. საახალწლო სუფრისთვის უამრავი რაღაც ვიყიდეთ... ორი საგორებელი ურიკა გავავსეთ და ჩემთვის რომ გადავითვალე, ამ ყველაფერს ჩემი ბიუჯეტი კი ყოფნიდა, თუმცა აეროპორტში წასასვლელი ტაქსის ფული შეიძლება აღარც კი დამრჩენოდა - არ ვიცი ნატალიამ ჩემი ფიქრი წაიკითხა თუ რა? მაგრამ სალაროსთან მისულებმა მოლარეს გრივნების მთელი დასტა ხელში ჩაუთვალა და სავაჭრო ცენტრიც დავტოვეთ... მოკლედ მთელი საღამო საახალწლო სუფრისთვის სამზადისში გაატარა, მე არ ვეშვებოდი და პერიოდილად ხან სამზარეულოს მაგიდაზე, ხან კედელთან ვჟიმავდი. ეს შემოქმედებითი პაუზა ნატალიასაც აშკარად სჭირდებოდა ერთი კერძიდან მეორე კერძის მომზადებამდე... იმ საღამოს ცოტ-ცოტა ყველაფერი დამაგემოვნებინა და აი მანდ მივხვდი, რომ ასეთი გემრიელი საჭმელები ცხოვრებაში არასდოს მქონდა გასინჯული. ტყუილი არ არის რომ ამბობენ, კაცისთვის გზა კუჭზე გადისო... იმ საღამოს სექსი აღარ გვქონია, რასაც ქვია ვიტყნაურეთ - ჯორებივით... 31 დეკემბერიც დადგა, უჩვეულოდ სწრაფად გაიარა დღემ და ვინც კი კიევში წეილიწადის ამ დროს ყოფილა, უპირობოდ დამეთანხმება, რომ ზამთრის თვეებში საკმაოდ ადრე იცის ჩამობნელება. მოკლედ გახდა 12 საათიც, ტელევიზორიდან მოგვილოცეს ახალი წლის დადგომა ვიღაც-ვიღაცებმა, ჩვენც ლამაზად შევხვდით ახალი წლის შემოსვლას და ერთმანეთს ვეკვეთეთ, დაღლილობა შემომეპარა და ამავდროულად ვგრძნობდი, რომ თესლიც სულ უფრო და უფრო ცოტა მრჩებოდა, ვინაიდან გათავებას წამშივე მოსდევდა ყინულიანი მინეტი და სექსის ახალი პარტია... დაახლოებით 02:30 იქნებოდა, კარზე კაკუნი შემომესმა, თუმცა არ შევიმჩნიე, ნატალიას გაოცებულ გამომეტყველებას სწრაფად დავაწიე სიტყვები: ხო იცი ახალი წელია, ალბათ ვინმე დათვრა და გზა აერია, ახალი წელია, თორე ამ ქალაქში პირველად ვარ და ნაცნობებიც კი არ მყავსთქო, ამ რკინა-ბეტონის არგუმენტმა გაჭრა, საბანი თავზე გადაიფარა და ისევ ყინულით სავსე პირით დაიწყო მინეტის კეთება. ამასობაში უკვე ეზოდან შემომესმა ჩემი სახელი რამდენჯერმე და ამ მომენტში ორმაგი სიამოვნება მივიღე, ერთი იმით, რომ ნატალია მართლაც ღვთაებრივად აკეთებდა მინეტს და მეორე იმით, რომ საბან გადაფარებულ საქმეში გართულ ნატალიას სმენას ვერ წვდებოდა ეს ძახილი.... დილით ნატალიაზე ადრე გამეღვიძა, ტელეფონი შევამოწმე და ჰოი საოცრებავ, რას ვხედავ - ფოტოს, რომელსაც ალინა აგზავნის, ასეთ ყინვაში, ასეთი მოკლე კაბით, ასეთი ჩაცმული... უბრალოდ მოსატყნავად გამზადებული გოგო, მართალი ყოფილა, როდესაც ამბობდა, სურპრიზს გიმზადებო... ხოდა, სანამ ნატალიას ეძინა მივწერე, რომ ჩამეძინა, უხასიათოდ ვიყავი, ვინაიდან ასე ცუდად ახალ წელს არასდროს შევხვედრივარ. გულგატეხილი ალინა საუბარს წამოყვა, აქეთ დაიმწყო ბოდიშის მოხდა და მითხრა, რომ დარნიცაზე მივსულიყავი, სადაც ის და მისი დაქალი ქირაობდნენ სახლს. ნატალიამ რომ გაიღვიძა, მითხრა, რომ ახალი წლის დადგომას თავისი ოჯახის წევრებს მიულოცავდა და მალევე დაბრუნდებოდა, რა თქმა უნდა ხელი არ შევუშალე, პირიქით, ეს იყო ის მომენტი, როდესაც შემეძლო ალინა მენახა და დამეგემოვნებიდა... ავიღე ისევ ის ბუკეტი ვაზიდან, რომელიც ჭკნობის გზაზე იყო დამდგარი და გავაკითხე დარნიცაზე, ჩამოვიდა ეზოში, ბუკეტი გავუწოდე და ვუთხარი, რომ აი ეს ყვავილი ჯერ კიდევ მაშინ ვიყიდე, შენ რომ გელოდებოდი პირველ დღეს და აი, როგორც ამ ყვავილმა მოიწყინა, მეც ეგეთივე მოწყენილი ვარ უშენოდ-მეთქი. ჩამეხუტა, ტუჩებით ერთმანეთს რომ შევეხეთ გონებაში ნატალია ამომიტივტივდა, შევადარე და არა, აშკარად ამის კოცნა ჯობდა და კიდევ უფრო აღგზნებულმა ვაკოცე, ამ დროს უცებ გამწიე, ტუჩებზე თითი მომადოდა და ჩუმად მითხრა "შშშშშშ სპაკოინა"-ო და გაეცინა. სახეზე აშკარად დაბნეულობა დამეტყო და სინანულით დაამატა, წუხელ რომ ვინერვიულე აშკარად მაგის გამო, ვადაზე ადრე მომივიდა ციკლი და სექსი ვერაფრით ვერ გვექნებაო. თუმცა მისმა პასუხმა საერთოდ არ ამაღელვა, ავიღე ტელეფონი და დემონსტრაციულად დავურეკე ნატალიას. საუბრის დასრულებას ალინა აღარ დალოდებია, გაიქცა სადარბაზოსკენ და თან იძახდა, ვიცოდი, რომ შენ აქ საგულაოდ ჩამოდიოდი და ათასი სისულელე... მოკლედ, საქართველოში საშობაოდ დავბრუნდი, მართლაც, რომ თავიდან დაბადებული. ჩვენი მიმოწერა მანამდე გაგრძელდა, სანამ ერთ დღეს ნატალია არ მწერს ეს პიროვნება ვინ არისო? ვერ მივხვდი ამით რისი თქმა უნდოდა, ბოლოს კი აღმოჩნდა, რომ თურმე ჩემი ოჯახის წევრი შესულა მასთან მეგობრებში და მისი მოტყვნა მონდომებია, რაზეც ნატალიამ ადეკვატური დედის მუტლის გინებით უპასუხა და დააპაშოლა. საქართველოში წამოსვლამდე მთხოვა, შიგნით გაათავე, შვილი მინდა მყავდეს შენგან, თუ არა და მე ჩამოვალ თბილისშიო - მართლაც დააპირა რამდენჯერმე ჩამოსვლა და ყველა ჯერზე ვქრებოდი დიდი ხნით, როდესაც ამ თემაზე იწყებდა ლაპარაკს. ბოლოს კი შევხვდით ერთმანეთს, ასე 2-3 წლის თავზე, ისევ კიევში, მოვიდა იმ სახლში, სადაც ვიყავი, სილა გამაწნა, ატირდა და მითხრა, რომ ჩვენს შორის ყველაფერი დამთავრდაო, მაგრამ ვერ გავიგე ვერაფერი - ეგ ყველაფერი ხომ ისედაც დასრულებული იყო...